Her sene öğretmenlerin ve öğrencilerin kabusudur “Yıl Sonu Gösterileri.” Kimi okul, okul öncesi öğrencileriyle, çoğu okul 1.sınıflara “Okuma Bayramıyla” daha da abartan okullar ise bütün sınıfları içine alan “Sene Sonu Gösterisiyle” adeta eğitim-öğretimi baltalayan bir süreç içine girerler.

​

     Öğretmenler sene başında başlar “Sene sonunda nasıl bir gösteri yapsak?” telaşına. Bu telaş öyle bir telaştır ki bazı özel okullar öğretmen sözleşmelerini bu gösterilere göre yaparlar. Eğer gösterin kötüyse vay haline. Nasıl bir öğretmen olduğun hiç önemli değildir. Gösteriyi iyi mi yaptın kötü mü yaptın ona bakılır.

​

     İdarecilere sorsan bu sene sonu gösterilerini veliler istiyordur. Merak ediyorum, çocuğunu özel okula yazdıran veliler görüşmeler esnasında “Sene sonu gösterisi muhakkak yapıyorsunuz değil mi?” diye soruyorlar mı gerçekten?

​

     Sene sonu gösterisini önemseyen velilere sesleniyorum. Hani siz gelip 5 dakika çocuğunuzu sahnede görüp fotoğraflarını çekiyorsunuz ya işte o 5 dakikalık fotoğraf veya video için o çocuklar neler çekiyor bir bilseniz.

​

     Ama ben yazımın esas konusuna değinmek istiyorum. Bu yıl, sene sonu gösterileri yapılmadı. Ne eksildi hayatımızdan? Ne kaybettik? 

​

     Koca bir hiç!

 

     Diğer taraftan o sene sonu gösterileri için boşa harcanan zamanı, alınan ders saatlerini, çocuklarınızın yaşadığı stresi düşünün. Tüm bu süreçler çocuklarımıza ne kaybettiriyor sizce?

 

      Bence, normal düzene döndüğümüzde hem idareciler hem de veliler şapkalarını önlerine koyup düşünsünler. 

 

     “Yahu, gerçekten ihtiyaç var mı bu sene sonu gösterilerine?”

 

     Öğretmenleri bu düşünme sürecinin dışında tutuyorum. Zira, düşünseler de boşuna. Veli istiyorsa, idare yap diyorsa elden başka çare gelmiyor!